|
|
|
Nie wybrałem się na ten film do kina, ale czekałem na emisję w telewizji… w dwa lata po krajowej premierze... Ustawa z dnia 26 października 1971 r. o uregulowaniu własności gospodarstw rolnych. (Dz.U. 1971 nr 27 poz. 250) spowodowała, że każdy rolnik w Polsce mający ziemię w samoistnym posiadaniu stał się jej właścicielem… Po tej gierkowskiej „reformie rolnej” żaden chłop w Polsce nie musiał się obawiać, że ktoś przyjedzie do wsi i zabierze mu „gronta”. Nikt, a tym bardziej Żyd… Jako prawnik recenzję Pokłosia zaczynam od tego, a co za tym idzie, od stwierdzenia że Pasikowski przed przystąpieniem do produkcji tego gniota powinien zatrudnić jakiegoś konsultanta od prawa rolnego… może wykorzystując rodzinne zasoby… Nie znam aż tak dobrze struktury ludnościowej przedwojennej wsi polskiej, ale nie wydaje mi się, żeby tam Żydzi byli uprawiaczami roli, właścicielami gospodarstw rolnych i to na gruntach najlepszych we wsi. Jeżeli Żyd na wsi mieszkał to jakąś karczmę prowadził i tyle… no może kuźnię, albo inny tego typu zakład… Twierdzenie, że Żydzi byli na polskiej wsi rolnikami i uprawiali grunta to drugie kłamstwo tego gniota… Nie wydaje mi się również, żeby po wizycie dwóch „feldrauów” we wsi, jej mieszkańcy przystąpili do masakry miejscowych Żydów… w tym celu, aby objąć po nich gospodarstwa i grunta… Chłop polski miał jednak dość wysokie poczucie własności i po cudzą własność nie sięgał, bo przecież wiedział, że z własnością gruntów to nie tak łatwo… Nie wydaje mi się, żeby hitlerowcy wywodzący się ze społeczeństw dość praworządnego tego typu obietnicami korumpowali polskich chłopów… Jeżeli w zbrodni w Jedwabnem, bo do tego wydarzenia nawiązuje Pokłosie, brali udział Polacy, to raczej działali pod strachem albo i przymusem (bardziej psychicznym, niż fizycznym) niż ochoczo sami popełnili zbrodnię… Do tego czynu raczej nie wykorzystywaliby swojego domostwa jako „narzędzia zbrodni”, co wynika z przywiązania polskiego chłopa do ojcowizny... Macewy, które w wielu miejscach Niemcy kazali wykorzystać jako materiał budowlany, gdziekolwiek w Polsce znaleziono, odpowiednie służby ochrony zabytków przejmowały i umieszczały w odpowiednich dla nich miejscach… Brak zainteresowania nimi przez odpowiednie władze – to kolejne kłamstwo ziejące z ekranu podczas emisji Pokłosia. Strach przed utratą „grontów”, który malował się na twarzach pokazanych chłopów, to stan z lat 60-tych jeszcze. W XXI w. nikt już na polskiej wsi utraty ziemi po powrocie jakichś Żydów nie obawiał się, raczej dominuje oczekiwanie, aby to ktoś kupił… W ogóle film, jeżeli chodzi o zachowanie tubylców i ich lęki osadzony jest bardziej w realiach lat 60-tych, niż nam współczesnych… Film wpisuje się w politykę historyczną określonych kół, zbliżonych do Berlina, których celem jest takie manipulowanie faktami, by w wyniku tego Polacy w czasie okupacji hitlerowskiej byli gorszymi od Niemców… także w postępowaniu z Żydami… |
Komentarze